De
Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden beleefde haar gouden eeuw maar was in
alle mogelijke opzichten verdeeld. In 1672 werd ze aangevallen door Engeland,
Frankrijk, Munster en Keulen.
'Rampjaar
1672' is niet de voorgelezen versie van de gelijknamige bestseller van Luc
Panhuysen, hij is wel één van de samenstellers.
Het
resultaat komt dicht in de buurt van een moderne versie van de klassieke
hoorspelvorm. De stemmen spreken in dit geval niet met elkaar, maar na elkaar.
En wat voor een stemmen: aloude 'hoorspel kern' leden, beroemde acteurs, oud
nieuwslezers, kortom: een feest der herkenning.
Enne de enige 'amateur': Job Cohen in de rol van de burgemeester!
Rode draad
vormt de briefwisseling tussen een echtpaar en hun zoon: Margaretha van Turnor,
haar man Baron Godard Adriaan van Reede en hun zoon Godard jr, de adelijk
bewoners van het kasteel van Amerongen. Ieder heeft een eigen perspectief:
Margaretha staat er alleen voor, ze ziet zich gedwongen de wijk te nemen naar
het westen, haar man verblijft de hele periode in Duitsland vanwege een
diplomatieke missie, hun zoon is kolonel in het leger. Margaretha is een gouden
bron: ze beschrijft eigen zorgen en beslommeringen maar heeft ook een scherp
oog voor wat er om haar heen gebeurd.
De
briefwisseling wordt afgewisseld met andere bronnen: getuigenverslagen,
krantenberichten, officiële mededelingen en zelfs preekfragmenten. (en preken
konden ze in die tijd) De fragmenten zijn goed gekozen en geven samen een beeld
van dit inderdaad rampzalige jaar.
B.Logger
No comments:
Post a Comment